Thoughts!

Μερικές φορές με θαυμάζω που μέσα στη μαυρίλα μου, επιμένω και είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Αρχίζουν τα πράγματα και αλλάζουν με το think positive…

Ναι υπάρχουν στιγμές ευτυχίας!

Ναι υπάρχει ένας άνθρωπος στη ζωή μας, που μας βοηθά να βγούμε από τον πάτο!

Ναι υπάρχουν θετικοί άνθρωποι γύρω μας!

Ναι υπάρχει θετική ενέργεια!

Ναι Ναι Ναι!!!!

Έτσι μπορεί κανείς να μεταδώσει και τα θετικά vibes και στους άλλους, βέβαια πρέπει και οι άλλοι να έχουν ανοιχτούς τους δέκτες τους!

Κατέληξα σε ένα συμπέρασμα επειδή είναι αναπόφευκτο να μην πιάνει κάποιος «πάτο», ειδικά στις μέρες μας, να αφήνει τους «δέκτες» του ανοιχτούς και να βρίσκει έναν άνθρωπο, που αισθάνεται πολύ κοντά του, να του ανοιχθεί να τα πει όλα, να βγάλει τις μαύρες σκέψεις από μέσα! Να μην ξεχνάμε ότι για να μπει η θετική ενέργεια πρέπει να βγάλουμε την αρνητική! Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε!

Να σημειώσω οτι δεν είμαι καλή στις συμβουλές, σε αντίθεση είμαι πάντα διαθέσιμη να ακούσω ότι έχει να μοιραστεί ο οποιοσδήποτε και για οποιοδήποτε θέμα.

Μην ξεχνάτε να ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ! Βοηθά πολύ!

Και επειδή είμαι πανηγύρω… κλείνω μ’ αυτό το βιντεάκι

Πάσχα 2011

Ο κύβος ερρίφθη! Πάσχα στο Τολό και στο Ναύπλιο!

Δυο πράγματα και έτοιμη για αναχώρηση!

Το ταξίδι συμπεριλάμβανε και μια βόλτα από Σπέτσες και Ύδρα.

Στα μέρη αυτά, έχω ξαναπάει, αλλά κάθε φορά έχεις και κάτι καινούριο να δεις, να ανακαλύψεις, να απολαύσεις!

Φωτογραφικό υλικό στο photostream μου

Απλά θα ήθελα να μοιραστώ μια εμπειρία.

Μεγάλο Σάββατο μεσημεράκι βολτάρω στα στενά της Ύδρας και φωτογραφίζω, κάποια στιγμή μπροστά μου ένας κύριος απευθύνει το λόγο σε μια κυρία από πίσω μου: «Ξέρεις χθες το βράδυ γινόταν χαμός» και δείχνει σε ένα πολυτελές σκάφος. Επικεντρώνω την προσοχή μου και ακούω να ηχεί, από το σκάφος ο Νίκος Παπάζογλου. Πράγματι, σκέφτομαι αθάνατος είναι. Και αμέσως αστραπιαία θυμήθηκα μια εμπειρία φίλου, που μοιράστηκε κάποια στιγμή μαζί μου: «Γνωστό ότι ο Παπάζογλου είχε ένα αξιοζήλευτο σκάφος, με παρέα, λοιπόν αράζουμε, μέρες Πάσχα, στη Σκιάθο, και μετά από μουσική, κραιπάλες και τα τοιαύτα, ακούω όλους τους τότε παρευρισκόμενους, “το βράδυ εκκλησία”. Μου κινεί την περιέργεια γιατί ομολογουμένως δεν τους είχα και για παιδιά της «εκκλησίας». Ώσπου ήρθε το βράδυ της Μ. Παρασκευής και ήμασταν όλοι στην εκκλησία..γιατί μας καθήλωσε όλους με τη φωνή του, οι ψαλμωδίες ήταν αλλοιώς».

Αυτά δεν έχω να πω τίποτα άλλο.