Κόκκινη κλωστή δεμένη…..

Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν την αγάπη, που έχω για τα μικρά παιδιά, και το ανεκπλήρωτο όνειρό μου να γίνω δασκάλα ή νηπιαγωγός. Αφού δεν έχω, τώρα, την υπομονή ή και τα κότσια να κάτσω να διαβάσω, για να καταρτιστώ πανεπιστημιακώς ή μέσω κάποιας σχολής, αποφάσισα να κάνω διάφορα πράγματα, να παραμένω κοντά στον κλάδο παιδί. Ρωτώντας, ψάχνοντας βρήκα και ξεκίνησα ένα σεμινάριο αφήγησης παραμυθιού με την Ανθή Θάνου, Τα συναισθήματά μου απερίγραπτα, η μέχρι τώρα εντύπωση; Δεν έχω λόγια. Παρόλο, που το σεμινάριο γίνεται κάθε Τετάρτη και τρέχω όλη μέρα, δουλειά, σεμινάριο και χορό, όταν φτάνω σπίτι είμαι τόσο χαρούμενη και τόσο γεμάτη, που η κούραση μου λουφάζει στον πάγκο και δεν κουνιέται…

Το σεμινάριο είναι βιωματικό και στο κλείσιμό του η Ανθή μας λέει και μια ιστορία – παραμύθι.

Χθες, λοιπόν, μας αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, είναι ένα αρμένικο παραμύθι. Βέβαια, η Ανθή, ως χαρισματική αφηγήτρια, μας άφησε αποσβολωμένους. Εσείς, απλώς, θα διαβάσετε την ιστορία, γιατί και μόνη είναι συγκλονιστική (τουλάχιστον για μένα).

Μια φορά και έναν καιρό χάθηκε η Δικαιοσύνη…

Οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια περνούσαν μα η Δικαιοσύνη δεν εμφανιζόταν και η ανομία που κυριαρχούσε παίδευε τον κόσμο…

Μια μέρα ένας πολεμοχαρής άρχοντας είπε πως εγώ με σπαθιά και όπλα, που έχω θα φέρω πίσω τη Δικαιοσύνη, έτσι λοιπόν κίνησε να πάει να την φέρει…πέρασε πόλεις και χωριά, δρόμους και δρομάκια μα τη Δικαιοσύνη δεν τη βρήκε…

Μετά ένας πλούσιος είπε πως θα πάει εκείνος να βρει τη Δικαιοσύνη, τα πλούτη του ήταν ικανά να τη φέρουν πίσω…κίνησε κ αυτός μας δεν κατάφερε να βρει την Δικαιοσύνη…

Μετά από πολύ καιρό, ένας γέρος έχοντας στο χέρι του ένα μικρό μπουκαλάκι ξεκίνησε να πάει κ αυτός για να βρει τη Δικαιοσύνη, όλοι γέλασαν μόλις τον είδαν, αλλά εκείνος είχε πίστη πως μπορούσε να την βρει και να τη φέρει πίσω…Στο μπουκαλάκι του είχε το αίμα, τον ιδρώτα και τα δάκρυα των απλών ανθρώπων που υπέφεραν από την εξαφάνισή της…

Πέρασε κάμπους και βουνά, θάλασσες και ποτάμια μα οι μέρες περνούσαν κ δεν μπορούσε ούτε αυτός να βρει τη Δικαιοσύνη…στο τέλος κουρασμένος κ απογοητευμένος έκατσε πάνω σε ένα βράχο κ έτσι εκνευρισμένος όπως ήταν πέταξε το μπουκαλάκι του πάνω στο βράχο….το υγρό που είχε χύθηκε κ ξάφνου εμφανίστηκε ένα πυκνό σύννεφο καπνού….Όταν ο καπνός διαλύθηκε εμφανίστηκε ένα κοριτσάκι!

“Ποια είσαι εσύ?”, ρώτησε ο γέροντας

“Εγώ είμαι η Διαμαρτυρία! Και θα σε βοηθήσω να βρούμε τη Δικαιοσύνη”, απάντησε το κοριτσάκι

Χάρηκε ο γέροντας κ αποφάσισε πως πρέπει να συνεχίσει να ψάχνει για τη Δικαιοσύνη. Έτσι λοιπόν πιάστηκαν χέρι χέρι και ξεκίνησαν κ πάλι να ψάχνουν….

Γύρισαν όλο τον κόσμο μα μάταια…πουθενά δεν την βρήκαν…

Έφτασαν στο τέλος του κόσμου, απογοητευμένοι και στενοχωρημένοι…εκείνη τη στιγμή είδαν να βγαίνει από το πλήθος μια νεαρή κυρία που στο ένα χέρι της κρατούσε ένα σπαθί και στο άλλο χέρι της μια ζυγαριά!!!

“Η Δικαιοσύνη”, είπαν και οι δυο τους με μια φωνή!

“Ναι, η Δικαιοσύνη είμαι”, απάντησε η γυναίκα

“Σε ψάχναμε σε όλη τη γη, πρέπει να έρθεις μαζί μας! Ο κόσμος υποφέρει από τότε που εξαφανίστηκες”, της είπε ο γέροντας

“Δεν μπορώ να έρθω ακόμα! Θα έρθω όταν το μικρό κοριτσάκι που κρατάς μεγαλώσει!”, απάντησε η γυναίκα

Πραγματικά όποτε πέσει στην αντίληψή σας, κάποια εκδήλωση με αφηγήτρια την Ανθή Θάνου, μη τη χάσετε!!