Οικογενειακές στιγμές...

Αυτό που μ’ αρέσει στις οικογενειακές συγκεντρώσεις είναι κυρίως που είναι ποικιλόμορφες. Έχουν απ’όλα, γέλια, κουτσομπολιά, αναμνήσεις, αλλά και στιγμές στα όρια των καβγάδων…

Σήμερα, λοιπόν, ήταν μια τέτοια μέρα! Ξεκίνησε, ως συνήθως, με ωραία πράγματα, καφέδες, αλκοολ, φαί και κάποια στιγμή πιάνουμε ένα θέμα που είναι αμφιλεγόμενο. Δηλαδή, υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και αρχίζει το «πατιρντί». Ένταση στο χώρο, ώσπου κάτι ρωτάει ο μπαμπάς άσχετο, κοκκαλώνουμε όλοι και μας πιάνει νευρικό γέλιο. Και μετά τι ακολούθησε; Τραγούδι και χορός! Είπε ο καθένας το δικό του αγαπημένο τραγούδι και αρχίσαμε να χορεύουμε. Και έτσι έληξε όμορφα η βραδιά…

Μέσα σε όλον αυτό το ποικιλόμορφο τοπίο, θυμήθηκαν και κάποια ποιήματα από το σχολείο. Έτσι:

Το καλοκαίρι

Ο κόσμος λάμπει σαν αστέρι

βουνά και κάμποι δέντρα και νερά

γιορτάζουν πάλι το καλοκαίρι, Θεού χαρά

Φωνούλες γέλια φέρνει τ’ αέρι

μέσα απ’ τα αμπέλια τα καρπερά

παιδιά αγγελούδια ψάλλουν τραγούδια

το καλοκαίρι, Θεού χαρά

Αμάραντο στεφάνι (η θ.Μαίρη δε το θυμόταν ολόκληρο. Ήθελε ο δάσκαλος να της βάλει να πει ένα με τον Κολοκοτρώνη αλλά αντιστάθηκε και έτσι κέρδισε το αμάραντο στεφάνι)

…..Χαρμόσυνα στις εκκλησιές

χτυπούνε οι καμπάνες

και με λαχτάρα καρτερούν οι Ελληνίδες μάνες

να δουν τα παλικάρια τους τα δαφνοστολισμένα

που έρχονται από τον πόλεμο και πάλι δοξασμένα….

(εδώ έπεσε και ένα δάκρυ δε ξέρω γιατί, ξέρει εκείνη)

Της μαμάς στην έκτη δημοτικού (δεν υπάρχει τίτλος)

Πόσο γρήγορα περνά

κάθε κομμάτι από τη ζωή

κυρίες και κύριοι μου

πάνε τα έξι χρόνια του σχολείου

πάει η παιδική ζωή μου

μικρούλα μ’ έφερε η μαμά μου στο σχολείο

και με κρατούσε από το χέρι

τώρα μεγάλη πια

μπαίνω και γω μέσ’ τη ζωή

τι θ’απογίνω ποιος το ξέρει

(χειροκρότημα έπεσε εδώ)

Επίσης αποκόμισα ένα απόσπασμα κάποιου Προέδρου του χωριού Ντελμπέζι (η ελληνική ονομασία ήταν Μαγκριώτισσα Ν. Σερρών, τώρα από το χωριό σώζεται μια εκκλησία η Αγ.Παρασκευή, το υπόλοιπο χωριό κάηκε ή καταστράφηκε το 1947)

Εν πάσει περιπτώσει ο τότε κ. Πρόεδρος είπε για welcome τα εξής:

"Αθάνατοι πεθαμένοι

Σας έφεράμε λίγα λουλούδια

Που τα λένε χαρδαλιές

Ήταν να’ρτν κ’ άλλοι

Αλλά πήγαν στα αρπαλίκια

Είχαν δουλειές

Να μαζέψουν χαρδαλιές"