Δημοφιλείς αναρτήσεις

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Καρκατζέλια στο Βυζαντινό Μουσείο

Παραμύθια για το δωδεκαήμερο, τότε που οι καρκάντζαλοι, τα παγανά, παρατούσαν τα πριόνια και τα τσεκούρια τους, ανέβαιναν πάνω στη γη, πείραζαν τους ανθρώπους και τα καμώματα τους γένηκαν παραμύθια.
Τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να κάνουν ένα ταξίδι και να γνωρίσουν τις παραδόσεις από διάφορα μέρη της χώρας μας. Να ακούσουν κάλαντα από τη Θράκη, τη Μακεδονία και την Ικαρία, ευχές από την Αγιάσο της Μυτιλήνης μα και πειράγματα από τα Βράσταμα Χαλκιδικής.
Η Ανθή Θάνου αφηγείται και ο Παναγιώτης Κούλελης τη συνοδεύει μουσικά με ούτι, κιθάρα, φλογέρες και μικρά κρουστά αυτοσχέδια οργανάκια. Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011, 12.00-13.00 Για γονείς και παιδιά από 6 έως 12 ετών
Ο αριθμός των θέσεων είναι περιορισμένος.
Δηλώσεις συμμετοχής στο τηλ. 2313-306400 από Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου έως Παρασκευή 16 Νοεμβρίου, 09:00-14:00, κ. Χωτίδου Είσοδος ελεύθερη

Περισσότερες πληροφορίες

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Ένας μύθος..που ακούει στο όνομα Sema Yildiz στη Θεσσαλονίκη 3-4/12/2011

Διήμερο Σεμινάριο Turkish Belly Dance & Turkish Roman/Gypsy Dance με τη διάσημη τουρκάλα χορεύτρια και δασκάλα Sema Yıldız στο Εργαστήρι Χορού της Kοιλιάς «AL NUR» στις 3-4 Δεκεμβρίου 2011

Εργαστήρι Χορού της Kοιλιάς «AL NUR»

Αμβροσίου 5 Κέντρο/Θεσσαλονίκη

Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής : 2310532252 info@nefes.gr , website: www.nefes.gr

Γεννήθηκε στην περιοχή Fatih της Κωνσταντινούπολης. Τη δεκαετία του 60’ στην Τουρκία οι ινδικές ταινίες της εποχής ήταν της μόδας . Το μικρό κορίτσι που αργότερα θα γινόταν γνωστό με το καλλιτεχνικό τού όνομα Sema Yıldız, στόλιζε το κεφάλι του με τούλια σαν την πρωταγωνίστρια αυτών των ταινιών Nargis, τραγουδούσε τα τραγούδια της και χόρευε ανάμεσα στα δένδρα στον κήπο του σπιτιού του. Όταν μετακόμισε μαζί με την οικογένεια της στο καινούριο τους σπίτι στην Karagümrük, κολλούσε στα χέρια της κέρματα , μάζευε τη φούστα της στη μέση και χόρευε με τις τσιγγάνες φίλες της. Σε αυτήν τη περιοχή τα σπίτια ήταν ανοιχτά στο κοινό, ενώ τα κορίτσια χόρευαν τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας έπαιζαν μουσική. Μία μέρα που χόρευε πάλι μαζί με τη ζωντανή ορχήστρα, την ανακάλυψε ο μάνατζερ Sadri Bey, ήταν 13 ετών. Η πρώτη της στολή ήταν μία Bella. Στα χρόνια που ακολούθησαν χόρεψε σε αμέτρητες μουσικές σκηνές και συνεργάστηκε με πολλούς μαέστρους. Με το ξεχωριστό ινδικό-τούρκικο της στυλ είχε καθιερωθεί στα μεγαλύτερα κέντρα της Πόλης. Συνεργάστηκε με τον μεγάλο τούρκο τραγουδιστή Zeki Müren. Άρχισε να παίζει στις τουρκικές ταινίες που έκαναν οι διάσημοι σκηνοθέτες της εποχής όπως οι Ümit Utku και Türker İnanoğlu.

H Αμερικανίδα δασκάλα χορού Magaña Baptiste , ιδρυτής της San Francisco Royal Academy of Belly Dance της παλιότερης σχολής χορού της Ανατολής στο San Francisco, ερευνώντας σε όλη τη Μέση Ανατολή το χορό της κοιλιάς και έχοντας γνωρίσει όλες τις γνωστές δασκάλες, αναφέρει για την Sema Yıldız : « είναι δύο διαφορετικά πράγματα το να χορεύεις και το να διδάσκεις χορό. Όλοι μπορούν να χορέψουν ή να μάθουν όμως το να διδάξεις χορό είναι μία άλλη δουλειά και αυτήν τη δουλειά η Sema Yıldız την ξέρει πολύ καλά.»

Το 1979 έπαιξε στη τελευταία της ταινία "Ferhat ile Şirin" μαζί με τη διάσημη πρωταγωνίστρια του τουρκικού κινηματογράφου Türkan Şoray. Εκτός από την Πόλη, χόρεψε στη Συρία, στο Ιράν και σε δέκα τέσσερεις ευρωπαϊκές χώρες μεταξύ αυτών το Βέλγιο, Γερμανία , Ολλανδία, Ιταλία, Αγγλία κ.α.

Από το 1994 διδάσκει χορό σε όλο τον κόσμο. Ανάμεσα στις μαθήτριες της βρίσκονται και φτασμένες χορεύτριες όπως η διάσημη αμερικανίδα Eva Çernik.

Πάρτε μια ιδέα εδώ.

Το Εργαστήρι Τεχνών & Πολιτισμού "Nefes" για να τιμήσει τη μεγάλη δασκάλα Sema θδιοργανώνει μια βραδιά χορού την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011, στις 10 μ.μ. συμμετέχουν πόλλες χορεύτριες από τη Θεσσαλονίκη και από την Αθήνα. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο χώρο του Εργαστηρίου Τεχνών & Πολιτισμού " Nefes" στο κεντρό της Θεσσαλονίκης. Αναλυτικό πρόγραμμα της εκδήλωσης θα ανακοινωθεί σύντομα.

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Κόκκινη κλωστή δεμένη…..

Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν την αγάπη, που έχω για τα μικρά παιδιά, και το ανεκπλήρωτο όνειρό μου να γίνω δασκάλα ή νηπιαγωγός. Αφού δεν έχω, τώρα, την υπομονή ή και τα κότσια να κάτσω να διαβάσω, για να καταρτιστώ πανεπιστημιακώς ή μέσω κάποιας σχολής, αποφάσισα να κάνω διάφορα πράγματα, να παραμένω κοντά στον κλάδο παιδί. Ρωτώντας, ψάχνοντας βρήκα και ξεκίνησα ένα σεμινάριο αφήγησης παραμυθιού με την Ανθή Θάνου, Τα συναισθήματά μου απερίγραπτα, η μέχρι τώρα εντύπωση; Δεν έχω λόγια. Παρόλο, που το σεμινάριο γίνεται κάθε Τετάρτη και τρέχω όλη μέρα, δουλειά, σεμινάριο και χορό, όταν φτάνω σπίτι είμαι τόσο χαρούμενη και τόσο γεμάτη, που η κούραση μου λουφάζει στον πάγκο και δεν κουνιέται…

Το σεμινάριο είναι βιωματικό και στο κλείσιμό του η Ανθή μας λέει και μια ιστορία – παραμύθι.

Χθες, λοιπόν, μας αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, είναι ένα αρμένικο παραμύθι. Βέβαια, η Ανθή, ως χαρισματική αφηγήτρια, μας άφησε αποσβολωμένους. Εσείς, απλώς, θα διαβάσετε την ιστορία, γιατί και μόνη είναι συγκλονιστική (τουλάχιστον για μένα).

Μια φορά και έναν καιρό χάθηκε η Δικαιοσύνη…

Οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια περνούσαν μα η Δικαιοσύνη δεν εμφανιζόταν και η ανομία που κυριαρχούσε παίδευε τον κόσμο…

Μια μέρα ένας πολεμοχαρής άρχοντας είπε πως εγώ με σπαθιά και όπλα, που έχω θα φέρω πίσω τη Δικαιοσύνη, έτσι λοιπόν κίνησε να πάει να την φέρει…πέρασε πόλεις και χωριά, δρόμους και δρομάκια μα τη Δικαιοσύνη δεν τη βρήκε…

Μετά ένας πλούσιος είπε πως θα πάει εκείνος να βρει τη Δικαιοσύνη, τα πλούτη του ήταν ικανά να τη φέρουν πίσω…κίνησε κ αυτός μας δεν κατάφερε να βρει την Δικαιοσύνη…

Μετά από πολύ καιρό, ένας γέρος έχοντας στο χέρι του ένα μικρό μπουκαλάκι ξεκίνησε να πάει κ αυτός για να βρει τη Δικαιοσύνη, όλοι γέλασαν μόλις τον είδαν, αλλά εκείνος είχε πίστη πως μπορούσε να την βρει και να τη φέρει πίσω…Στο μπουκαλάκι του είχε το αίμα, τον ιδρώτα και τα δάκρυα των απλών ανθρώπων που υπέφεραν από την εξαφάνισή της…

Πέρασε κάμπους και βουνά, θάλασσες και ποτάμια μα οι μέρες περνούσαν κ δεν μπορούσε ούτε αυτός να βρει τη Δικαιοσύνη…στο τέλος κουρασμένος κ απογοητευμένος έκατσε πάνω σε ένα βράχο κ έτσι εκνευρισμένος όπως ήταν πέταξε το μπουκαλάκι του πάνω στο βράχο….το υγρό που είχε χύθηκε κ ξάφνου εμφανίστηκε ένα πυκνό σύννεφο καπνού….Όταν ο καπνός διαλύθηκε εμφανίστηκε ένα κοριτσάκι!

“Ποια είσαι εσύ?”, ρώτησε ο γέροντας

“Εγώ είμαι η Διαμαρτυρία! Και θα σε βοηθήσω να βρούμε τη Δικαιοσύνη”, απάντησε το κοριτσάκι

Χάρηκε ο γέροντας κ αποφάσισε πως πρέπει να συνεχίσει να ψάχνει για τη Δικαιοσύνη. Έτσι λοιπόν πιάστηκαν χέρι χέρι και ξεκίνησαν κ πάλι να ψάχνουν….

Γύρισαν όλο τον κόσμο μα μάταια…πουθενά δεν την βρήκαν…

Έφτασαν στο τέλος του κόσμου, απογοητευμένοι και στενοχωρημένοι…εκείνη τη στιγμή είδαν να βγαίνει από το πλήθος μια νεαρή κυρία που στο ένα χέρι της κρατούσε ένα σπαθί και στο άλλο χέρι της μια ζυγαριά!!!

“Η Δικαιοσύνη”, είπαν και οι δυο τους με μια φωνή!

“Ναι, η Δικαιοσύνη είμαι”, απάντησε η γυναίκα

“Σε ψάχναμε σε όλη τη γη, πρέπει να έρθεις μαζί μας! Ο κόσμος υποφέρει από τότε που εξαφανίστηκες”, της είπε ο γέροντας

“Δεν μπορώ να έρθω ακόμα! Θα έρθω όταν το μικρό κοριτσάκι που κρατάς μεγαλώσει!”, απάντησε η γυναίκα

Πραγματικά όποτε πέσει στην αντίληψή σας, κάποια εκδήλωση με αφηγήτρια την Ανθή Θάνου, μη τη χάσετε!!



Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

Bharatanatyam

Εδώ και αρκετούς μήνες θέλω να γράψω αυτό το post, αλλά όλο κάτι τύχαινε και δε μπορούσα, όλο το ανέβαλλα, ήρθε και το καλοκαίρι και……..καταλαβαίνετε.

Όσοι με ξέρετε, γνωρίζετε το πάθος μου για το χορό, και ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα που «καίγομαι» για τον ινδικό χορό, το «bollywood». Τον περασμένο Μάιο η σχολή που πηγαίνω www.nefes.gr διοργάνωσε σεμινάριο στον κλασικό χορό bharatanatyam με την Χριστίνα Μαρκοπούλου. 2011_05_07-08 07

Δεν περιγράφεται η μαγεία και το δέος που ένοιωσα γι’ αυτό το χορό, ελπίζω σύντομα να ξανανέβει και να ξανακάνουμε το σεμινάριο σ’ αυτό το χορό ή και σε κάποιον άλλον. 2011_05_07-08 06 και επίσης πέραν από τις γνώσεις της Χριστίνας που μου μετέδωσε, μου έμεινε στο μυαλό το ήρεμο πρόσωπό της. Να σαι καλά Χριστίνα και ευχαριστώ και την Al Nur που μου έδωσε αυτή τη μοναδική και αξέχαστη εμπειρία.

Οπότε μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να μοιραστώ κάποιες πληροφορίες μαζί σας. Πάρτε, λοιπόν, μια μικρή ενημέρωση για τον bharatanatyam:

Το Bharatanatyam είναι το πιο αγνό είδος χορού στην επικράτεια του Tamil Nadu. Πρόκειται για μια πολυσύνθετη τέχνη, όπου δράμα, μουσική, ποίηση, χρώμα και ρυθμός εμφανίζονται σαν μια ολότητα.

Natyam είναι ο όρος που δηλώνει την τέχνη, ενώ bharata=

Bha=(=bhara:θεατρική έκφραση)

Ra=(=raga: μελωδία, ποίηση)

Ta=(taga:ρυθμός)

Η χρονολόγηση του χορού αυτού είναι υπο αμφισβήτηση, καθώς οι ρίζες του χάνονται στα βάθη των αιώνων. Ολόκληρη η θεωρία του είναι καταγεγραμμένη σ ένα αρχαίο θεωρητικό έργο, το λεγόμενο «NatyaShastra», που λέγεται ότι γράφτηκε μεταξύ 200 π.Χ – 300 μ.Χ. Πρόκειται για σύνθεση πολλαπλών συγγραφέων και γενικά οι Ινδοί το θεωρούν θεϊκής προέλευσης. Το Natya-Shastra πραγματεύεται εντυπωσιακά πολλά θέματα (δραματική τέχνη, γλώσσα των χεριών, υποκριτική, στήσιμο μιας παράστασης, κοστούμια κ. α.) και επιχειρεί μια αναδόμηση της ανθρώπινης εμπειρίας σε θέατρο.

Βέβαια, αρχαιολογικές μελέτες φανερώνουν μέσω τόσο των γλυπτών, όσο και κάποιων έργων, την ύπαρξη του κλασικού αυτού χορού, στην πρώιμη αρχαιότητα και συγκεκριμένα στα χρόνια των Rigvedic hymns.

Ο χορός εθεωρείτο ιερός, ένας δρόμος μέσω του οποίου κάποιος μπορούσε να φτάσει την πνευματική αφύπνιση, γι’ αυτό και έγινε αναπόσπαστο μέρος της θρησκευτικής τελετής και χορεύονταν μέσα στους ναούς από ιέρειες που ανήκαν σε μια ειδική κατηγορία, τις devadasi (=δούλες στην υπηρεσία των θεών).

Σκοπός, επομένως, του ιερού αυτού χορού ήταν όχι μόνο οι αισθήσεις και η εξωτερική ευχαρίστηση, αλλά κυρίως η πνευματική έκφραση τόσο της ψυχής του χορευτή, όσο και του δέκτη. Σ’ αυτό βοηθούσαν και οι μυθικές ιστορίες (Mahabharata, Ramayana, Puranas), η σωματοποίηση των οποίων μπορούσε να μεταδώσει ολόκληρη φιλοσοφία ζωής.

Ο χορευτής έπρεπε να έχει αληθινή αφοσίωση (bhakti), γιατί από τη μία ο χορός αυτός παρουσιάζει μοναδική τεχνική και από την άλλη η τεχνική δεν είναι τα πάντα στην τέχνη χρειάζεται εσωτερική ποιότητα για να φτάσουμε στη λεγόμενη “ananda Tandavam” = ευδαιμονία.

Ο χορευτής πρέπει να οδηγηθεί σε μια αυτολήθη, με την έννοια ότι το «εγώ» αφήνεται συνειδητά στους κραδασμούς του ιερού σύμπαντος και έρχεται σ’ επαφή με το «όλον» και μοιραία και με τους άλλους, ως αρμονικό μέρος της ζωής.

Για κάποιον που, ίσως, να ενδιαφέρεται για κάτι περισσότερες πληροφορίες παραθέτω κάποια περισσότερα link

http://tinyurl.com/3kru2nq Μαχαμπχαράτα

http://tinyurl.com/452v7ku Natya Shastra

http://tinyurl.com/2wlrxts Mudras

http://tinyurl.com/3g6yq87 More about Adavus

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Thoughts!

Μερικές φορές με θαυμάζω που μέσα στη μαυρίλα μου, επιμένω και είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Αρχίζουν τα πράγματα και αλλάζουν με το think positive

Ναι υπάρχουν στιγμές ευτυχίας!

Ναι υπάρχει ένας άνθρωπος στη ζωή μας, που μας βοηθά να βγούμε από τον πάτο!

Ναι υπάρχουν θετικοί άνθρωποι γύρω μας!

Ναι υπάρχει θετική ενέργεια!

Ναι Ναι Ναι!!!!

Έτσι μπορεί κανείς να μεταδώσει και τα θετικά vibes και στους άλλους, βέβαια πρέπει και οι άλλοι να έχουν ανοιχτούς τους δέκτες τους!

Κατέληξα σε ένα συμπέρασμα επειδή είναι αναπόφευκτο να μην πιάνει κάποιος «πάτο», ειδικά στις μέρες μας, να αφήνει τους «δέκτες» του ανοιχτούς και να βρίσκει έναν άνθρωπο, που αισθάνεται πολύ κοντά του, να του ανοιχθεί να τα πει όλα, να βγάλει τις μαύρες σκέψεις από μέσα! Να μην ξεχνάμε ότι για να μπει η θετική ενέργεια πρέπει να βγάλουμε την αρνητική! Δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε!

Να σημειώσω οτι δεν είμαι καλή στις συμβουλές, σε αντίθεση είμαι πάντα διαθέσιμη να ακούσω ότι έχει να μοιραστεί ο οποιοσδήποτε και για οποιοδήποτε θέμα.

Μην ξεχνάτε να ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ! Βοηθά πολύ!

Και επειδή είμαι πανηγύρω… κλείνω μ’ αυτό το βιντεάκι

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Πάσχα 2011

Ο κύβος ερρίφθη! Πάσχα στο Τολό και στο Ναύπλιο!

Δυο πράγματα και έτοιμη για αναχώρηση!

Το ταξίδι συμπεριλάμβανε και μια βόλτα από Σπέτσες και Ύδρα.

Στα μέρη αυτά, έχω ξαναπάει, αλλά κάθε φορά έχεις και κάτι καινούριο να δεις, να ανακαλύψεις, να απολαύσεις!

Φωτογραφικό υλικό στο photostream μου

Απλά θα ήθελα να μοιραστώ μια εμπειρία.

Μεγάλο Σάββατο μεσημεράκι βολτάρω στα στενά της Ύδρας και φωτογραφίζω, κάποια στιγμή μπροστά μου ένας κύριος απευθύνει το λόγο σε μια κυρία από πίσω μου: «Ξέρεις χθες το βράδυ γινόταν χαμός» και δείχνει σε ένα πολυτελές σκάφος. Επικεντρώνω την προσοχή μου και ακούω να ηχεί, από το σκάφος ο Νίκος Παπάζογλου. Πράγματι, σκέφτομαι αθάνατος είναι. Και αμέσως αστραπιαία θυμήθηκα μια εμπειρία φίλου, που μοιράστηκε κάποια στιγμή μαζί μου: «Γνωστό ότι ο Παπάζογλου είχε ένα αξιοζήλευτο σκάφος, με παρέα, λοιπόν αράζουμε, μέρες Πάσχα, στη Σκιάθο, και μετά από μουσική, κραιπάλες και τα τοιαύτα, ακούω όλους τους τότε παρευρισκόμενους, “το βράδυ εκκλησία”. Μου κινεί την περιέργεια γιατί ομολογουμένως δεν τους είχα και για παιδιά της «εκκλησίας». Ώσπου ήρθε το βράδυ της Μ. Παρασκευής και ήμασταν όλοι στην εκκλησία..γιατί μας καθήλωσε όλους με τη φωνή του, οι ψαλμωδίες ήταν αλλοιώς».

Αυτά δεν έχω να πω τίποτα άλλο.

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

Χμ χμ ανακοίνωση ανακοίνωση

Όσοι βρεθείτε προς Αράχωβα μεριά προς τα τέλη του Μήνα, περάστε μια βόλτα από το πανηγυράκι του Αι Γιώργη

Και άμα πάει κανείς να μου πει πως τα πέρασε. Μη το ξεχάσετε!!!

Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Άνοιξη..



Και ενώ ο Ιανουάριος είναι ο πρώτος μήνας του χρόνου, η άνοιξη είναι για μένα ο μήνας που αναζωογονούμαι! Που αλλάζει λίγο η διάθεσή μου.

Το τέλος του 2010 και η αρχή του 2011 ήταν μια πολύ όμορφη περίοδος για μένα, γεμάτη έντονα συναισθήματα, νέα πρόσωπα στη ζωή μου, παιδικά χαμόγελα, παρόλα αυτά ο οργανισμός μου, μου «έκρουσε» τον κώδωνα του κινδύνου… «Που πας ρε καραμήτρο, με λίγες ώρες ξεκούρασης, πως την είδες τη δουλειά, δε σου μένουν και πολλά αποθέματα ενέργειας».

Έτσι λοιπόν άρχισα να αποχωρώ από τον χώρο του θεάτρου (μα βέβαια το ομολογώ σε σας, πως πάντα θα είμαι μέσα μου μια Μπάμια, ο πρώτος μου ρόλος στο σανίδι). Δε ξέρω αν ποτέ ξανασχοληθώ, αλλά αν το κάνω θα γίνει σωστά, και λέγοντας σωστά εννοώ, καταρχάς να κατασταλάξω ότι το θέλω πάρα πολύυυυυ. Και κατά δεύτερον θα πάρω κάποια μαθήματα υποκριτικής, να δω περισσότερο θέατρο να μορφωθώ περισσότερο.. καμιά φορά με αποκαλούσαν «ηθοποιό» και αισθανόμουν πολύ κάπως γιατί δε θεωρώ τον εαυτό μου ηθοποιό.

Άλλωστε είπα να προκαλέσω τον εαυτό μου να βγει από το λήθαργο και να δω τι με εκφράζει να κάνω…με βοήθησε και η θεατρική ομάδα των Αμπελοκήπων «Θεατροκάπηλοι» και η θεατρική ομάδα «ΑΝΑΖΗΤΗΤΕΣ θεάτρου». Γνώρισα αρκετά ενδιαφέροντες ανθρώπους, με αγάπη προς το θέατρο, ευαισθησίες, χιούμορ, γαλαντομία. Έχω αμέτρητες στιγμές χαράς, ευτυχίας, βασικά μόνο ωραία συναισθήματα. Και λυπάμαι αν τους στεναχώρησα κατά τις αποχωρήσεις μου, αλλά το θέμα ήταν και είναι καθαρά προσωπικό…

Κατέληξα λοιπόν ως πανηγύρω να ασχοληθώ με το χορό, ομολογώ πως δε μπορώ χωρίς μουσική και χορό, είναι απαραίτητα και τα δύο είδη τέχνης στη ζωή μου.

Έτσι, λοιπόν, έψαξα και βρήκα το bollywood ένας είδος χορού βασισμένο στον ινδικό χορό, ο οποίος προσπαθεί να εξευρωπαϊστεί. Προς το παρόν, μ’ αρέσει πολύ.

Οψόμεθα…